Isolerend dubbelglas (IDG), in de volksmond isolatieglas genoemd, bestaat in principe uit twee ruiten die door een afstandhouder met elkaar zijn verbonden. In de ruimte tussen de ruiten (de spouw) bevindt zich lucht of gas. De ruiten zijn op een sterke en waterdampdichte manier verbonden met de afstandhouder. Daarvoor wordt zijvoegkit gebruikt, butyl.
De buitenvoegkit zorgt voor de mechanische sterkte en voor bescherming tegen invloeden van buiten. Voor de buitenvoegkit worden bijvoorbeeld polysulfide, polyurethaankit en siliconen toegepast.
De meest voorkomende afstandhouder is van aluminium of verzinkt staal. Deze afstandhouder kan in diverse kleuren worden uitgevoerd.
Het droogmiddel zorgt ervoor dat de ruimte tussen de glasbladen droog blijft. Tegenwoordig wordt zeoliet het meest gebruikt.
De spouw kan worden gevuld met lucht of met zogeheten edelgassen. Argon wordt het meest toegepast. Krypton wordt soms ook gebruikt, vooral bij kleinere spouwbreedten.
Het bekendste isolatieglas op dit moment is het HR-glas. Naast ‘gewoon’ HR-glas is er ook HR+ en HR++. HR++ wordt nu het meest gebruikt; deze glassoort geeft isoleert dan ook het beste.